Total Pageviews

Friday, 28 October 2016

धनत्रयोदशी

*💎💎 धनत्रयोदशी 💎💎*

         *आश्विन वद्य त्रयोदशी*

      *… भावार्थ …*

‘ज्यामुळे आपल्या जीवनाचे पोषण सुरळीत चालू आहे, त्या धनाची या दिवशी पूजन करतात. येथे ‘धन’ म्हणजे शुद्ध लक्ष्मी. श्रीसूक्तात वसू, जल, वायू, अग्नी आणि सूर्य यांना धनच म्हटले आहे. ज्या धनाला खरा अर्थ आहे, तीच खरी लक्ष्मी ! अन्यथा अलक्ष्मीमुळे अनर्थ घडतो.

*… व्यावहारिक…*

हा दिवस व्यापारी लोकांसाठी विशेष महत्त्वाचा मानला जातो; कारण धनप्राप्तीसाठी श्री लक्ष्मीदेवीचे पूजन केले जाते.

*…आध्यात्मिक…*

या दिवशी ब्रह्मांडात श्री लक्ष्मीदेवीचे तत्त्व प्रक्षेपित होत असते. त्यामुळे जिवाला श्री लक्ष्मीदेवी आणि नारायण यांची कृपा संपादन करता येते. ती कृपा जिवाच्या भावावर टिकून राहाते. आताच्या काळात साधकांना शक्तीची आवश्यकता आहे, तसेच व्यावहारिक सुखापेक्षा जगणे आणि आयुष्य टिकवणे महत्वाचे आहे. *त्यामुळे साधना करणार्‍या जिवासाठी हा दिवस ‘महापर्वणी’ समजला जातो.*

*…… महत्त्व……*

*…या दिवसाला बोलीभाषेत ‘धनतेरस’ असे म्हटले जाते.* या दिवशी व्यापारी तिजोरीचे पूजन करतात. व्यापारी वर्ष दिवाळी ते दिवाळी असे असते. नव्या वर्षाच्या हिशोबाच्या वह्या या दिवशीच आणून त्यांचे पूजन करून वापरात आणल्या जातात.

…धनत्रयोदशीच्या दिवशी नवीन सुवर्ण विकत घेण्याचा प्रघात आहे. त्यामुळे वर्षभर घरात धनलक्ष्मी वास करते. वास्तविक लक्ष्मीपूजनाच्या वेळी वर्षभराचा आयव्यय (जमाखर्च) द्यायचा असतो. त्या वेळी धनत्रयोदशीपर्यंत शिल्लक राहिलेली संपत्ती प्रभुकार्यासाठी व्यय केल्यास सत्कार्यात धन व्यय झाल्यामुळे धनलक्ष्मी शेवटपर्यंत लक्ष्मीरूपाने रहाते. धन म्हणजे पैसा. हा पैसा घामाचा, कष्टाचा, धवलांकित असलेला आणि वर्षभरात पै-पै करून जमा केलेला असावा. या पैशाचा न्यूनतम १/६ भाग प्रभुकार्यासाठी व्यय करावा, असे शास्त्र सांगते.’

… या दिवशी श्री विष्णूच्या अप्रकट शक्तीच्या आधारे श्री लक्ष्मीची उजवी नाडी कार्यरत होऊन त्यातून उत्पन्न होणार्‍या तेजतत्वात्मक लहरी वेगाने ब्रह्मांडाकडे झेप घेतात. लक्ष्मीतत्वाच्या उजव्या नाडीच्या कार्यरत अवस्थेमुळे या दिवशी संपूर्ण ब्रह्मांडातील वायूमंडल हे सोन्यासारख्या चमचमणार्‍या सोनेरी कणांनी उजळून निघालेले असते. या चमचमणार्‍या सोनेरी कणांतील श्री लक्ष्मीचे चैतन्य जिवाला मायेतील ऐश्वर्य प्रदान करून त्याच्या साधनेसाठी पोषक वातावरण निर्माण करते; म्हणून या दिवशी धनाच्या रूपात श्री लक्ष्मीची मनोभावे पूजा केली जाते. श्री लक्ष्मीच्या भावपूर्ण पूजेमुळे प्रत्यक्ष धनाच्या अधिपतीचे, म्हणजेच कुबेराचे पृथ्वीच्या कक्षेत आगमन होते.

… पूर्वी राजे वर्षाच्या शेवटी आपला खजिना सत्पात्री दान करून खाली करायचे. तेव्हा त्यांना धन्यता वाटायची. यामुळे जनता आणि राजा यांच्यातील संबंध हे कौटुंबिक स्वरूपाचे होते. राजाचा खजिना हा जनतेचा असून राजा त्याचा केवळ सांभाळ करणारा आहे. त्यामुळे जनता कर देतांना आडकाठी न करता देत असे. त्यामुळे साहजिकच परत खजिना भरत असे. ‘सत्कार्यासाठी धनाचा विनियोग झाल्यामुळे आत्मबलही वाढत असे.
〰〰〰〰🔥〰〰〰〰
*संकलन - निखिल आघाडे ९७६३५०६०४०*

*🏺🏺धन्वंतरि जयंती🏺🏺*

*श्री धन्वंतरि देवता*
〰〰〰〰〰〰

*धन्वंतरि जन्म*

‘धन्वंतरीचा जन्म देव आणि राक्षस यांनी केलेल्या समुद्रमंथनातून झाला. चार हात असलेला भगवान धन्वंतरि एका हातात ‘अमृत कलश’, दुसर्‍या हातात ‘जळू’, तिसर्‍या हातात ‘शंख’ आणि चौथ्या हातात ‘चक्र’ घेऊन जन्माला आला. (समुद्रमंथनातून बाहेर आला.) या चारही हातांतील गोष्टींचा उपयोग करून अनेक व्याधींना, रोगांना बरे करण्याचे काम भगवान धन्वंतरि करतो

*पूजन*

वैद्य मंडळी या दिवशी धन्वंतरीचे (देवांचा वैद्य) पूजन करतात. कडुनिंबाच्या पानांचे बारीक केलेले तुकडे आणि साखर असे ‘प्रसाद’ म्हणून लोकांना देतात. यात मोठा अर्थ आहे. कडुनिंबाची उत्पत्ती अमृतापासून झाली आहे. धन्वंतरि हा अमृततत्व देणारा आहे, हे त्यातून प्रतीत होते. कडुनिंबाची पाच-सहा पाने प्रतिदिन खाल्ली, तर व्याधी होण्याची शक्यता नाही. एवढे कडुनिंबाचे महत्त्व आहे; म्हणून या दिवशी तोच धन्वंतरीचा प्रसाद म्हणून देण्यात येतो
〰〰〰〰🏺〰〰〰〰
*संकलन - निखिल आघाडे ९७६३५०६०४०*

*यमदीपदान*

प्राण हरण करण्याचे काम यमराजाकडे आहे. मृत्यू कोणालाच चुकला नाही आणि चुकवता येत नाही; पण अकाली मृत्यू कोणालाच येऊ नये, याकरिता धनत्रयोदशीस यमधर्माच्या उद्देशाने कणकेचा तेलाचा दिवा (तेरा दिवे) (टीप २) करून तो घराच्या बाहेरच्या बाजूस दक्षिणेला तोंड करून सायंकाळी लावावा. एरव्ही दिव्याचे तोंड दक्षिणेस कधीही नसते, केवळ या दिवशी तेवढे दिव्याचे तोंड दक्षिणेस करून ठेवावे. त्यानंतर पुढील मंत्राने प्रार्थना करावी.

*मृत्युना पाशदंडाभ्यां कालेन श्यामयासह ।*

*त्रयोदश्यांदिपदानात् सूर्यजः प्रीयतां मम ।।*

अर्थ : धनत्रयोदशीला यमाला केलेल्या दिव्याच्या दानाने प्रसन्न होऊन त्याने मृत्यूपाश आणि दंडातून माझी सुटका करावी.

‘धनत्रयोदशीला श्री लक्ष्मीतत्व पृथ्वीवर मोठ्या प्रमाणात येते. या दिवशी श्री लक्ष्मीची पूजा करतांना सध्या लोक पैसे (नाणी, नोटा), दागिने या स्वरूपात करतात. या कारणाने श्री लक्ष्मीची कृपा खर्‍या अर्थाने त्यांना प्राप्त होत नाही. केवळ स्थूल धनाचे पूजन करणारा जीव मायेच्या पाशात अडकतो आणि ‘साधना करून मोक्षमिळवणे’, हा मनुष्यजन्माचा मूळ उद्देश विसरतो. या दिवशी श्री लक्ष्मीचे ध्यान आणि शास्त्र संमत पद्धतीने पूजन करणे अपेक्षित असते.’

*धनत्रयोदशी कथा*

धनत्रयोदशी या सणामागे एक मनोवेधक कथा आहे. कथित भविष्यवाणी प्रमाणे हेमा राजाचा पुत्र आपल्या सोळाव्या वर्षी मृत्युमुखी पडणार असतो. आपल्या पुत्राने जीवनाची सर्व सुख उपभोगावीत म्हणुन राजा व राणी त्याचे लग्न करतात. लग्नानंतर चवथा दिवस हा तो मृत्युमुखी पडण्याचा भयंकर दिवस असतो. या रात्री त्याची पत्नी त्यास झोपू देत नाही. त्याच्या अवतीभवती सोन्या चांदीच्या मोहरा ठेवल्या जातात. महालाचे प्रवेशद्वार ही असेच सोन्या चांदीने भरून रोखले जाते. सर्व महालात मोठमोठ्या दिव्यांनी लखलखीत प्रकाश केला जातो. ती त्यास वेगवेगळी गाणी व गोष्टी सांगुन जागे ठेवते. जेव्हा यम राजकुमाराच्या खोलीत सर्परुपात प्रवेश करण्याचा प्रयत्न करतो तेंव्हा त्याचे डोळे सोन्या चांदीने दिपतात. या कारणास्तव यम आपल्या जगात(यमलोकात) परततो. अश्या प्रकारे तिने राजकुमाराचे प्राण वाचवले. म्हणुनच या दिवसास यमदीपदान असेही म्हणतात. या दिवशी सायंकाळी घराबाहेर दिवा लावून त्याच्या वातीचे टोक दक्षिण दिशेस करतात.त्यानंतर त्या दिव्यास नमस्कार करतात. याने अपमृत्यु टळतो असा समज आहे.

धनत्रयोदशी बद्दल अजून एक दंतकथा आहे. ती म्हणजे समुद्र मंथन. जेव्हा असुरांबरोबर इंद्रदेव यांनी महर्षि दुर्वास यांच्या शाप निवाराणास समुद्र मंथन केले, तेव्हा त्यातुन देवी लक्ष्मी प्रगट झाली.

तसेच समुद्र मंथनातून धन्वंतरी अमृतकुंभ बाहेर घेऊन आला. म्हणून धन्वंतरीचीही या दिवशी पुजा केली जाते. या दिवसास धन्वंतरी जयंती असेही म्हणतात.
〰〰〰〰🏺〰〰〰〰
*संकलन - निखिल आघाडे ९७६३५०६०४०*

*_ही दिवाळी आपल्याला व आपल्या परिवारास सुख , शांती व भरभराटीची जावो हीच ईश्वर चरणी प्रार्थना_*

Tuesday, 6 September 2016

(२)दशभुजा लक्ष्मी गणेश मंदिर-हेदवी(रत्नागिरी)

*महाराष्ट्रातील अष्टविनायकातर काही प्रसिद्ध गणेश मंदिरे*

*भाग -२*

*दशभुजा लक्ष्मी गणेश मंदिर-हेदवी(रत्नागिरी)*

✍🏻 *लेखन-निखिल रामराव आघाडे​*
         ▬۩۞۩ *(९७६३५०६०४०)​*۩۞۩▬

*खालील संकेत स्थळी अवश्य भेट द्या*
http://maharastramandirbynikhilaghade.blogspot.com

हेदवी मंदिर(आरवली) रत्नागिरी ,आरवली फाटा येथील हे मंदिर महाराष्ट्रातील जागृत अष्टविनायकांसारखेच कोकणातही काही जागृत गणेशाचे मंदिरे आहेत ज्यांना अप्रतिम निसर्गाची पार्श्वभूमी लाभली आहे. असेच एक सुंदर व जागृत गणेशाचे स्थान म्हणजेच हेदवी येथील श्री दशभुज लक्ष्मीगणेश मंदिर. निसर्गाने मुक्तहस्ताने उधळण केलेल्या गुहागर तालुक्यातले हेदवी गावच्या कुशीत डोंगराच्या मध्यभागी किल्लेवजा तटबंदीने वेढलेली पेशवेकालीन भव्य अशी ही वास्तु.

मंदिर हे एक टेकडीवर वसले असून गाडिने थेट तेथपर्यंत पोहचता येते. मंदिर परिसरात असलेली गर्द आमराई, शांत व मन प्रसन्न करणारे वातावरण, विविध फळा, फुलांच्या बागा यामुळे येथे येणारा भाविक हेदवीच्या दशभुज लक्ष्मीगणेश मंदिराच्या व इथल्या परिसराच्या प्रेमात न पडला तर नवलच. गुहागर तालुक्यापासून अंदाजे २०-२१ किमी अंतरावर वसले आहे हे हेदवी गाव. पूर्वी हे गाव जास्त प्रसिद्ध नव्हते मात्र दहा हात असलेली सुंदर व दुर्मिळ अशी संगमरवरी मूर्ती व नवसाला पावणार्‍या या गणेशाच्या दर्शनासाठी येणारे गणेशभक्त आणि पर्यटक यांच्यामुळे हा परिसर आता गजबजू लागला आहे.

दशभुज गणेशाचे हेदवी गावात आगमन कसे झाले त्याबद्दल असे सांगण्यात येते कि, पेशवेकाळात केळकर स्वामी नावाचे एक गणेशभक्त येथे राहत होते. त्यांनी पेशवे यांची पुणे येथे भेट घेतली. केळकर स्वामींनी पेशव्यांच्याबाबतीत वर्तविलेल्या काही घटनांची साक्ष पटल्यामुळे पेशव्यांनी त्यांना मंदिराच्या उभारणीसाठी त्याकाळी १ लाख रुपये दिले. त्या पैशातून केळकर स्वामींनी हेदवी येथे हे मंदिर उभारले.मंदिरातील मूर्ती हि काश्मीरमधील पांढर्‍या पाषाणापासून घडवलेली आहे. मूर्तीला दहा हात असून उजव्या बाजुला पहिल्या हातात चक्र, दुसर्‍या हातात त्रिशुळ, तिसर्‍या हातात धनुष्य, चौथ्या हातात गदा व पाचव्या हातात महाळुंग नावाचे फळ आहे. डाव्या बाजुच्या पहिल्या हातात कमळ, दुसर्‍या हातात पाश, तिसर्‍या हातात निलकमळ, चौथ्या हातात दात व पाचव्या हातात धान्याची लोंब आहे. मूर्तीच्या डाव्या मांडीवर अष्टसिद्धीपैकी एक सिद्धलक्ष्मी बसलेली आहे. मूर्ती डाव्या सोंडेची असून सोंडेमध्ये अमृतकुंभ धरलेला आहे. या गणेशमूर्तीची उंची साडेतीन फूट आहे व ती एका मोठ्या आसनावर विराजमान झालेली आहे. मूर्तीचे डोळे काळेभोर असून अत्यंत रेखीव आहेत. मंदिरात कोठेही उभे राहून दर्शन घेतले असता ती आपल्याकडेच पाहत आहे असे भासते. गळ्यात नागाचे जानवे परिधान केलेली अशी हि दशभुजा गणेश मूर्ती फक्त नेपाळ मध्येच पाहावयास मिळते असे म्हटले जाते. अशी हि भक्तांच्या हाकेला धावणारी वैशिष्ट्यपूर्ण मूर्ती संपूर्ण भारतात एकमेव आहे. अशा प्रकारच्या शस्त्रसज्ज मूर्ती पुजायचा अधिकार केवळ सेनेचे अधिपत्य करणार्‍यांनाच असतो असा पूर्वापार संकेत आहे. त्यामुळे पेशवेकाळात अशा मूर्त्या फार कमी तयार केल्या गेल्या. मंदिराच्या उजव्या कोनाडयात असलेली लक्ष्मी विष्णुची मूर्ती हि विशेष रुपातली आहे. मूर्तीच्या बाजुला जय-विजय असून मूर्ती गरुडारुढ आहे. याचा अर्थ असा कि श्री विष्णू भगवान भक्ताची हाक ऐकताच त्याच्या मदतीला जाण्यास सिद्ध आहे. टप्याटप्याने जिर्णोद्धार करण्यात आलेल्या या मंदिरात भाद्रपद व माघी गणेश उत्सव मोठ्या प्रमाणात साजरा होतो. दर संकष्टी व विनायक चतुर्थीला येथे भाविकांची गर्दी असते. अशा या निसर्गरम्य हेदवी गावास स्वच्छ व सुंदर समुद्रकिनारा लाभला आहे. येथे आपल्याला पर्यटन व तिर्थाटन या दोन्हीचा लाभ घेता येतो. अशा या हेदवी गावात श्री दशभुजा लक्ष्मीगणेश मंदिराव्यतिरीक्त अजुनही बरेच काही बघण्यासारखे आहे.

*राहण्याची सोय :*

हेदवीला राहण्यासाठी हॉटेल्स किंवा लॉज मात्र नाहीत; परंतु गावात काही ठिकाणी घरगुती स्वरूपात राहण्याची व्यवस्था केली जाते. हेदवीपासून जवळ गुहागर आणि चिपळूण या ठिकाणी मात्र राहण्याची चांगली सोय होऊ शकते.

*जाण्याचा मार्ग :*(बस)

हेदवी गुहागरपासून 25 किमी अंतरावर आहे. गुहागर किंवा चिपळूणवरून हेदवीला जाण्यासाठी बस आहेत; परंतु त्याचे प्रमाण कमी आहे; मात्र या दोन्ही ठिकाणांहून खासगी वाहनांची सोय होऊ शकते.

*जवळपास पाहण्यासाठी ठिकाणे:*

उमा-महेश्वर मंदिर (हेदवी पासून ३-४ किमी) आणि गुहागर पासून २० किमी.

*क्रमशः*

✍🏻 *लेखन-निखिल रामराव आघाडे​*
         ▬۩۞۩ *​(९७६३५०६०४०)​*۩۞۩▬

(१)गणपती पुळे – प्राचीन स्वयंभू गणपतीचे स्थान

आपण मागील वर्षीच्या गणेश उत्सवात(२०१५)अष्टविनायक मंदिरांची माहिती घेतली होती,
यावर्षी आपण अष्टविनायक मंदिरांन व्यतिरिक्त प्रमुख व प्राचीन मंदिरांची माहिती वाचणार आहोत.

*अष्टविनायक मागील माहिती खालील संकेत स्थळी मिळेल*
http://maharastramandirbynikhilaghade.blogspot.in/2015/10/blog-post_64.html?m=1

✍🏻 *लेखन-निखिल रामराव आघाडे*
         ▬۩۞۩ *(९७६३५०६०४०)*۩۞۩▬

*महाराष्ट्रातील अष्टविनायकातर काही प्रसिद्ध गणेश मंदिर-भाग क्र.-१*

*गणपती पुळे – प्राचीन स्वयंभू गणपतीचे स्थान*

कोकणात जाणाऱ्या पर्यटकांसाठी नेहमीच आकर्षण असलेले गणपतीपुळे हे छोटेसे सुंदर गांव महाराष्ट्राच्या रत्नागिरी जिल्ह्यात आहे. सुंदर समुद्र, चंदेरी वाळूचा लांबच लांब किनारा, नारळी पोफळीची बने आणि सर्वात मोठे आकर्षण म्हणजे ४०० वर्षांचे जुने स्वयंभू गणेश मंदिर ही या गावाची काही वैशिष्ठ्ये सांगता येतील. भारताच्या पश्चिम किनाऱ्यावरच्या या छोट्याशा गावी मुंबई, पुणे , कोल्हापूर येथून जाण्यासाठी चांगल्या सोयी आहेत.

समुद्राची शांत गाज, मंद मंद वारा, डोंगर उशाशी घेऊन बसलेले गणेश मंदिर, चाहोबाजूने हिरवाई असलेले हे गांव खास कोकणी खेडे आहे. पर्यटकांच्या वर्दळीमुळे आता अनेक हॉटेल्स, दुकाने झाली असली तरी त्याचे मुळचे कोकणी सौदर्य अजून तरी कमी झालेले नाही. अरूंद रस्ते, लाल माती, वैशिष्ठ्यपूर्ण कौलारू घरे, स्वच्छ परिसर, नारळी, पोफळी, कोकम, केळी, आंबे, फणस, जायफळे अशी विविध वृक्षसंपदा अंगावर लेवून गणपतीपुळे सजलेले आहे.

भाविकांचे श्रद्धास्थान असलेले ४०० वर्ष जुने गणपती मंदिर प्रथम पाहायला हवे. स्वयंभू म्हणजे आपोआप गणपतीचा आकार घेतलेली येथील मूर्ती अशा प्रकारची एकमेव मूर्ती आहे. गणपती म्हणजे गणांचा, लष्कराचा देव आणि पुळे म्हणजे वाळूचा किनारा यावरून या गावाला हे नांव पडले आहे. टेकडीच्या पायथ्याशी हे मंदिर असून मूर्ती पश्चिमाभिमुख आहे. पश्चिम घाटाचा रक्षणकर्ता म्हणून ही मूर्ती पश्चिमाभिमुख असल्याचे सांगितले जाते. या गणपतीला प्रदक्षिणा घालायची म्हणजे या संपूर्ण डोंगराचीच प्रदक्षिणा करावी लागते आणि भाविक ती मोठ्या श्रद्धेने घालतातही.

कोकणात असल्याने येथे हवा उष्ण  आहे तसाच पाऊसही खूप असतो. त्यामुळे येथे जाण्यासाही हिवाळा चांगला असतो. महाराष्ट्र पर्यटन विकास महामंडळाचे सुंदर रेस्टहाऊस येथे आहे तसेच अन्यही हॉटेल्स बरीच आहेत. कांही घरातूनही राहण्या जेवण्याची सोय होऊ शकते. मोदक, बिरड्याची उसळ, पोपटी, अमसुलाचे सार असा खास कोकणी मेनू एकदा तरी चाखायला हवाच. जेवणाची ऑर्डर देऊन गणपती दर्शन, समुद्रात खेळून येईपर्यंत जेवण तयार मिळते. सकाळी ब्रेकफास्टसाठीही खास कोळाचे पोहे, दडपे पोहे असा कोकणी मेनू सांगावा. मग काय जीवात्मा अगदी तृप्त होऊन जातो.

कोकणात खरेदीला कांही फारसा वाव नसतो. पण फणसाचे गरे, आंबा पोळी, काजू, जायफळे, वाल, पोहा पापड, मिरगुंडे ,अमसुले अशी खादडीची खरेदी मात्र मनसोक्त करता येते. तेव्हा ती करावी. खरेदी आटोपली की सायंकाळी समुद्रावर जाऊन शांतपणे सूर्यास्त पहावा. सार्या  चिंता, मनात साठलेली कोळीष्टके मावळत्या सूर्याच्या साक्षीने समुद्रला अर्पण करावी आणि नव्या उमेदीने, नव्या आकांक्षांनी पुन्हा आपल्या कामाला जुंपून घ्यावे. यासाठी अशा एकदोन दिवसांत करता येणार्याआ सहली फार उपयुक्त ठरतात. पहा तर करून !

*क्रमशः*

✍🏻 *लेखन-निखिल रामराव आघाडे*
         ▬۩۞۩ *(९७६३५०६०४०)*۩۞۩▬

Tuesday, 7 June 2016

ताडोबा अभयारण्य चंद्रपूर

जंगलाच्या मध्यभागी असलेले ताडोबा आणि तेलीयाचे निळेशार जलाशय, त्या सभोवताली पसरलेले पानगळीचे उत्कृष्ट वन आणि त्या वनात ठायीठायी आढळणारे असंख्य वन्यप्राणी! ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्प म्हणजे निसर्गदेवतेला पडलेले निसर्गस्वप्नच जणू ! येथील तांबड्या मऊसुत मातीच्या रस्त्यावरून सावकाश जात चितळ, भेकर, सांबर, वानरांनी दिलेल्या धोक्याच्या इशारांचा मागोवा घेत ‘त्याला’ शोधणे असो वा पाणवठ्यांच्या परिसरात निश्चल-नि:शब्द रेंगाळत कानोसा घेत ‘त्यांची’ प्रतीक्षा करणे असो, यासारखी उत्कंठा कशातच नसावी. मग अशा संयमित प्रतीक्षेनंतर एका लयीत परंतु संथगतीने पाऊल टाकत झाडीतून बाहेर येणा-या रौद्रसौंदर्यी ‘त्यांचे’ दर्शन झाले की थरारून वाटून जाते, निसर्गदेवता म्हणजे वाघच! हे अनुभव फक्त ताडोबातच !
ताडोबा हे महाराष्ट्रातील पहिले राष्ट्रीय उद्यान. ३१ मार्च १९५५ रोजी ते घोषित झाले. त्याचे क्षेत्रफळ ११६ चौ.कि.मी.इतके आहे. त्यालगत पूर्वीपासूनच चांगले जंगल होते. ब-याच अवधीनंतर २५ फेब्रुवारी १९८६ रोजी ताडोबा भोवतालच्या ५०९ चौ.कि.मी.च्या जंगलाला संरक्षित करून अंधारी अभयारण्याची निर्मिती झाली.
ताडोबाच्या नावात खरा तर मोठा इतिहास दडला आहे. कोणे एकेकाळी या परिसरातील गावप्रमुख तारूबाबा हा वाघाशी मोठ्या धैर्याने लढून मारला गेला. या तारूबाबाचे नाव येथील प्राचीन जलाशयास पडले आणि तलावाभोवतालचे जंगलही त्याच नावाने प्रचलित झाले. कालांतराने ब्रिटिशांच्या काळात या तारूबाबाचे ताडोबा झाले. हा तलाव मात्र नैसर्गिक आहे का कोण्या गोंड राजाने बांधला, कोणास ठाऊक? आता ताडोबा जलाशयालगत एका जुन्या चिंचेच्या झाडाखाली तारूबाबाचे लहानसे देवालय आहे. पूर्वी पंचक्रोशीतील आदिवासी वाजतगाजत तारूबाबाच्या दर्शनाला येत. तेव्हा जानेवारी महिन्यातील प्रत्येक रविवारी येथे लहानशी जत्राही भरत असे. आता मात्र हे सारे थांबले. या ताडोबा तलावाचे जल मात्र अजूनही पवित्र मानले जाते. ते रोगनाशकही मानले जाते. शिवाय हे पाणी शेतात शिंपडल्यावर भरघोस निरोगी पीक पदरी पाडते. अशा कल्पना परिसरातील आदिवासींच्या मनात मात्र अजूनही रुजलेल्या आहेत.
अंधारी अभयारण्याचे नाव मात्र त्या परिसरातून वाहणा-या नदीवरून पडले आहे. ताडोबा राष्ट्रीय उद्यान आणि त्या भोवतालच्या जंगलात वाघांचे अस्तित्व पूर्वापारपासूनच आहे. १९७० च्यापूर्वी येथील चिचपल्ली, कोळसा हे ‘जंगल ब्लॉक’ खास वाघांच्या शिकारीसाठीच राखीव होते. येथे शम्मी कपूर, प्रेमनाथ यांच्यास अनेकांनी वाघांच्या शिकारी केल्यात. मग वाघांसह सर्वत्र प्राण्यांच्या शिकारीवर बंदी आल्यावर येथील वन्यप्राण्यांची संख्या वाढू लागली. त्यात १९७३ साली वाघांच्या संवर्धनासाठी देशभरात ‘व्याघ्र प्रकल्प’ कार्यान्वित झाला. कालांतराने ताडोबा राष्ट्रीय उद्यान आणि त्या भोवतालच्या अंधारी अभयारण्यात वाघांसाठी असलेला उत्कृष्ट अधिवास, खाद्य व पाण्याची मुबलक उपलब्धता आणि तेथील वाघांची संख्या लक्षात घेऊन २३ फेब्रुवारी १९९५ रोजी ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्पाची निर्मिती झाली. या व्याघ्र प्रकल्पातील एकूण ६२५ चौ.कि.मी.च्या संरक्षित क्षेत्रास गाभा क्षेत्राचा (कोअर) दर्जा असून त्या भोवतालचे ११०१ चौ.कि.मी. क्षेत्र हे ‘बफर’ क्षेत्र आहे. हा महाराष्ट्रातील दुसरा व्याघ्र प्रकल्प होय.
येथील जंगल हे प्रामुख्यान कोरडे पानगळीचे आहे. ते ‘दक्षिण उष्णकटीबंधी पर्णझडीचे वन’ या प्रकारात मोडते. सागवान आणि बांबू या येथील प्रमुख वनस्पती आणि प्रजाती होय. त्य़ाशिवाय ऐन, अर्जुन, धावडा, करई, सलई, तेंबू, मोह, कुंभा, पळस, पांगारा, बहावा, रोहीण, कुसुम, बेहडा, आवळा, जांभूळ, आंबा, उक्षी अशा प्रमुख प्रजातींस विविध प्रकारच्या वनस्पतींनी येथील जंगल अत्यंत समृद्ध आहे.
पावसाळ्यात आणि हिवाळ्यात हे जंगल हिरवाईने नटलेले असते. हिवाळा संपता संपता वसंत ऋतूच्या आगमनाबरोबर पानगळीला सुरुवात होते आणि पाठोपाठ पळस, पांगारा, कुंभा वृक्षांच्या आकर्षक फुलांनी हे सारे रान बहरून जाते. आसमंतात मोहाच्या फुलांचा आणि आंब्याच्या मोहरांचा सुगंध दरवळू लागतो. मग ग्रीष्माचे आगमन होते. हवेतील उष्मा वाढू लागतो तसा बहावा, अर्जुन, सलईच्या वृक्षांना बहर येतो. हळूच वृक्षांच्या टोकांना कोवळी पालवी दिसू लागते. त्या पालवीच्या विविध रंगछटांनी जंगलाची रंगत अधिकच न्यारी होते. त्यावेळी मोहाच्या पालवीची रंगछटा आणि करईच्या पालवीची हरियाली काय वर्णावी!

ताडोबाच्या जंगलाचं गूढ सौंदर्य तुम्हाला इथं खेचून आणतं !
वन्यप्राण्यांच्या दर्शनासाठी ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्प तर विशेष उल्लेखनीय आहे. येथे वानर, रानडुक्कर, चितळ, सांबर, गव यांचे मोठमोठाले कळप जागोजाग दिसून येतात, तर खूप भित्रे असणारे भेकर आणि सतत सावध असणारे चौसिंगा यांचे दर्शन अधूनमधून होतच असते. शिवाय वाळवी-कीडे खाण्यात मग्न असणारे अस्वल आणि शिकारीच्या प्रयत्नात असणारी रानकुत्र्यांची झुंड अवचित दृष्टीस पडते. त्याचबरोबर भारतीय जंगलातील सर्वात देखण्या रुबाबदार बिबळ्याचे येथे सहजगत्या होणारे दर्शन अचंबित करणारे ठरते. शिवाय मानवासह समस्य उत्कृष्ट गुणाचे मूळ समजलेली वृक्षं, चिचुंद्री आणि फक्त रानातच आढळणारे रुडी मुंगूस अधूनमधून दिसत असतात. चांदी अस्वल उदमांजर, खवलेमांजर, रानमांजर, सायळ, ससा, उडणारी खार असे रात्रींचर प्राणीही येथे आहेत, परंतु दिवसा ते क्वचितच दृष्टीस पडते. ताडोबा आणि तेलीयाच्या जलाशयात मगरींची संख्याही तशी बरीच आहे. या मगरींना मात्र पाण्याकाठी सूर्यस्नान करताना सहज पाहता येते.
पक्ष्यांच्या दृष्टीने ताडोबा-अंधारीचे जंगल अत्यंत समृद्ध आहे. मुळात येथे स्थानिक पक्ष्यांची विविधता विपुल तर आहेच. शिवाय हिवाळ्यात दीर्घ अंतर स्थलांतर करून येणा-या जलपक्ष्यांनी आणि रानपक्ष्यांनी हे जंगल गजबजून जाते, तर अनेक पक्षी भर उन्हाळ्यात येथे फक्त वीणीकरताच आगमन करतात. मोर, राखी रानकोंबडा, पिलक, काळ्या डोक्याच्या हळद्या, टकाचोर, सोनपाठी सुतार, तुर्रेवाला कोतवाल, हरेल, निलकंठ ठिपकेवाला कवडा, सर्पगरुड, तीसा, मत्स्यगरुड, मध्याळगरुड यासह असंख्य जातींचे पक्षी येथे ठायीठायी दिसत असतात, तर नवरंग, स्वर्गीय नर्तक यासारखे सुंदर पक्षी खास वीणीकरिता येथे येतात. शिवाय अनेकदा दुर्मिळ गिधाडांचेही येथे दर्शन होते.
ताडोबा-अंधारीचे आत्मा म्हणजे इथले वाघ!
ताडोबा-अंधारीचे खास वैशिष्ट्य म्हणजे वाघांचे येथे होणारे सहज दर्शन! पूर्वी ताडोबामध्ये सकाळी ६ ते सायंकाळी ६ असा पूर्ण दिवस पर्यटकांना प्रवेश दिला जात असे. जंगलात कोठून कसेही पायी फिरावयास परवानगी असे. दिवसभर जंगलात लोकांची वर्दळ असे. तेव्हा येथील वाघ दिवसापेक्षा रात्रीच वावरणारे होते. त्यात अजून एक आश्चर्यकारक नोंद म्हणजे १९९६ पर्यंत या जंगलात वाघिणीला एकावेळी चार छावे जन्माला आल्याची नोंद जवळपास नाहीच. परंतु १९९६ पासून परिस्थिती एकदमच बदलली. एकतर पर्यटकांवर हळूहळू नियंत्रण वाढू लागले आणि वाघिणीने एकावेळी चार पिल्ले जन्माला घालणे ही अतिसामान्य बाब झाली. परिणामी येथील वाघ दिवसा तर दिसू लागलेतच, परंतु त्यांची संख्याही भरपूर वाढली. आता तर भारतीय वाघांचे सर्वोत्कृष्ट जननस्थळ म्हणून फक्त ताडोबा-अंधारीचाच उल्लेख करता येईल. त्यामुळे सर्व वयोगटातील पिलांसोबत वाघांचे होणारे दर्शन यामुळे वन्यजीव विशेषत: व्याघ्रप्रेमींचे ताडोबा हे आवडते ठिकाण झाले आहे.
अर्थात वाघांसह येथे ४१ जातींचे सस्तन प्राणी, जवळपास २९० जातींचे पक्षी, जवळपास ३० जातींचे सरपटे, जवळपास ३५ जातींचे अष्टपाल, जवळपास ७५ जातींची फुलपाखरे, जवळपास २० जातींचे मासे यासह असंख्य जातींचे कीटक आणि वनस्पतींच्या विविध प्रजाती यांनी ताडोबा-अंधारीचे जंगल अत्यंत समृद्ध आहे.
रीचे ग्रहण आता ताडोबालाही लागले आहे. शिवाय स्थानिक परिसरातून होणारी बांबूतोड ही तशी चिंताजनक आहे. तथापि ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्पाचे सर्व अधिकारी आणि क्षेत्र कर्मचारी हा निसर्गाचा वारसा आणि महाराष्ट्र राज्याचे हे गौरव टिकवून ठेवण्यासाठी प्रयत्नांची पराकाष्ठा करीत आहेत. येथील हिवाळा हा अत्यंत थंड तर अत्यंत उष्ण असल्याने जानेवारी ते एप्रिल हा काळ ताडोबा अनुभवण्यास तसा चांगला. राहण्याची सुविधा तशी इथे कमी असल्याने आणि जंगलातील आरक्षण २८ दिवस अगोदर करण्याची सोय असल्याने ताडोबा भेटीचे नियोजन आगाऊ केलेले केव्हाही चांगले.

वाघाची प्रजाती ही विलुप्त होण्याच्या मार्गावर आहे हे सर्वच जण जाणतात. ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्पात जरी यांची संख्या वाढताना दिसत असली तरी चोरटी शिकार, जंगलतोड आणि पर्यटनाचा दबाव लक्षात घेता वाघांच्या संरक्षणासाठी व्यापक आणि अथक प्रयत्नांची गरज आहे. वनविभाग त्यासाठी प्रयत्नशील आहेच, तथापि आता जनसहभागाची आणि आर्थिक योगदानाची गरज आहे.

आपण आपले आर्थिक योगदान राज्य सरकारद्वारा नियंत्रित ‘ताडोबा-अंधारी टायगर कॉन्झर्वेशन फाऊंडेशन’मध्ये देऊ शकता.
अधिक माहितीसाठी क्षेत्र संचालक, ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्प, मुल रोड, चंद्रपूर, महाराष्ट्र-४४२४०१. दूरध्वनी (०७१७२) २५१४१४ Email : cf_fdtatr@rediffmail.com यावर संपर्क साधावा.
आरक्षणासाठी उपसंचालक (कोअर), ताडोबा-अंधारी व्याघ्र प्रकल्प, मध्यवर्ती वनराजीक महाविद्यालय परिसर, मुल रोड, चंद्रपूर, महाराष्ट्र-४४२ ४०१, दूरध्वनी (०७१७२) २५५९८०
Email: ddcoretatr@gmail.com येथे संपर्क साधावा.

Friday, 25 March 2016

'मधुकेश्वर मंदिर'

वास्तूशिल्पकलेच्या अजोड नमुन्यांचं बनवासीचं 'मधुकेश्वर मंदिर'…  
ऐका,या शिव मंदिराच्या काही खांबांना असं काही 'पॉलीश' केलं आहे की त्यांत आपल्या कपड्यांचे निळा,गुलाबी सारखे रंग दिसतात ;आणि मंडपाच्या कोरीव कारागिरी खांबांना दिलेल्या बहिर्गोल (convex) व अंतर्गोल (concave) 'इफेक्ट' मुळे आपले हात वर-खाली केल्यावर चक्क दोनाचे चार दिसतात;देव-देवतांसारखे 

लाल माती, हिरव्या गर्द झाडीच्या कर्नाटकातील देखण्या 'शिर्सी' पासून २३ कि.मी.वर असलेल्या 'बनवासी'चं दोन हजार वर्षांपूर्वीचं मधुकेश्वर(महादेव) मंदिर म्हणजे वास्तू शिल्पकला आविष्कार सौंदर्याचा एक अजोड नमुनाच ! दुस-या ते अठराव्या शतकांच्या दरम्यान चुटु वंशियांनी प्रथम बांधलेल्या, इ.स.३२५ पासून २५० वर्षे राजधानी राहिलेल्या,बनवासी च्या अप्रतिम मधुकेश्वर मंदिरात शिल्पकलेची एक-दोन नव्हे तर ४०चे वर स्तिमित करणारी वैशिष्ठे बघायला मिळतात.ती कळण्यासाठी मात्र जाणकार 'गाईड' बरोबर हवा !

सगळ्यात वैशिष्टपूर्ण आहे तो नंदी मंडपातील होयसाळा धर्ती शैलीतील प्रचंड मोठा नंदी.शिव मंदिरांतील बहुतेक नंदी हे सरळ पिंडीकडे चेहरा करून असतात.इथला नंदी तिरकस बसलेला असून,त्याचा एक डोळा शंकराच्या पिंडीकडे असून, त्यांत शांत भाव दिसतो; तर दुसरा डोळा शेजारच्या मंदिरातील पार्वतीकडे असून,तिने मारल्याने,त्यांत रागीट भाव जाणवतो.या मंडपाच्या मायादेवी कोरीव कारागिरी खांबांना दिलेल्या बहिर्गोल(convex) व अंतर्गोल (concave) 'इफेक्ट' मुळे आपले हात वर-खाली केल्यावर चक्क दोनाचे चार दिसतात.स्वत:ला देव-देव्यांसारखे चार हात करून पहायला कोणाला आवडणार नाही ? काही खांबांना असं 'पॉलीश' केलं आहे की त्यांत आपल्या कपड्यांचा निळा,गुलाबी सारखा रंगही दिसतो.स्वयंभू चतुर्भूज देव्यांनो रंगमय वस्त्रानिशी या खांबांत स्वत:ला करा नमो नम:!                                               

मधुकेश्वर मंदिरात प्रवेश करताच दिसतात दोन विशाल स्थंभ.पहिला ४०फूट उंचीचा,एकसंध दगडातील 'ध्वजस्तंभ';आणि दुसरा 'दीप' किंवा 'ज्योतीस्तंभ'. देवालयात पाच मंडप असून,आवारात देव-देवतांसंबंधित अनेक वैशिष्ठपूर्ण गोष्टी आहेत. होयसाळ शैलीतील प्रत्येक खांबावरचं कोरीव कारागिरीचं नक्षीकामही निरनिराळं !सभा मंडपातील एका खांबांवर नागरी,हळकन्नड,तेलगु,तमिळ, संस्कृत अशा पाच भाषांतील शिलालेख असून,जमिनीवर चुटु वंशाची नागशिला आहे.त्रिलोक मंडपातील सिंहासनात खाली पाताळ;सत्व,रज,तम प्रतिकांचा भूलोक;वरती देवलोक असून,देवळातील घंटेमधून 'ओमकारा'चा नादध्वनी बराच काळ ऐकू येतो.मधुकेश्वर मंदिरात कोरलेले अष्ट दिशांचे देव त्यांच्या वाहनांसह;सपत्निक ('गाईड'ने कानडीतील पुस्तकावरून भाषांतरीत करून सांगितल्या प्रमाणे): पूर्व: इंद्रदेव-वाहन ऐरावत;पत्नी सचिदेवी.पश्चिम:वरुणदेव-वाहन मगर+हत्ती रूप;पत्नी अलकादेवी.उत्तर: कुबेरदेव-वाहन घोडा;पत्नी चित्रलेखा दक्षिण: यमदेव वाहन रेडा;पत्नी श्यामलादेवी. आग्नेय(S-W) : अग्नि-वाहन दोन तोंडी मेंढा;पत्नी अग्निस्वाहादेवी. वायव्य(N-W): वायू-वाहन सारंग(हरिणी);पत्नी अंजानादेवी.ईशान्य(N-E) : ईश्वर-वाहन नंदी;पत्नी पार्वती नैऋत्य(S-E): निराऋती-वाहन राक्षस;पत्नी दीर्घादेवी.       

भित्तीचित्रात दूध देतानाची दोन तोंडाची गाय असून,तिचे एक मुख झाकले असता,वासराला पहिल्यांदीच दूध पाजत असल्याने घाबरल्यासारखी वाटते; तर दुस-या तोंडाने वासराकडे वात्सल्याने पहात असल्या सारखी वाटते.दोन देह,एक मुख अशी प्राण्यांतील विकृतीही कोरलेली दिसते.एका खोलीत बंद आहे सहाशे वर्ष जुना ग्रानाईटचा एकसंध पलंग.सूर्यनारायणा च्या मूर्तीचे खाली सात घोड्यांचे चित्र कोरलेले असून,एके ठिकाणी गणपतीची उभी अर्धी मूर्ती असून, तिचा दुसरा अर्धा भाग काशीत असल्याचं मानलं जातं.म्हणून या मंदिराला 'दक्षिण काशी' ही संबोधलं जातं.एका छोट्या नंदीवर टोर्चने प्रकाशझोत टाकला असता त्याची बुबुळे हालताहेत असा भास होतो.